تقریبا در نیمی از تمام بیماران مبتلا به شقاق حاد با اقدامات محافظه کارانه میشود جراحت را تا حدود زیادی التیام بخشید ، به عنوان مثال، حمام در وان آب گرم و نیز استفاده از مکملهای خوراکی پر فیبرمانند پودر گیاهی موسوم به پسیلیوم که مانع از خشک شدن و سفت شدن مدفوع میشود ، علاوه بر این میتوان برای کاهش درد و سوزش زخم شقاقمقعدی از بی حس کننده های موضعی و یا پمادهای ضد التهاب نیز استفاده کرد.فیشر یا شقاق به دو صورت حاد و مزمن وجود دارد ، فیشر حاد ، زمانی است که از زمان بوجود آمدن ،تا بهبودی ، 8 هفته طول بکشد.در صورتیکه بهبودی زخم از 8 هفته طولانی تر شود ،آنگاه زخم وارد مرحله مزمن خواهد شد ، از علل مزمن شدن فیشر میتوان به عدم مصرف فیبر و ملین کافی ، بوجود آمدن التهاب و اسپاسم (انقباض شدید ) و در دریچه داخلی مقعد و بدنبال آن کاهش شدید خونرسانی به محل فیشر(زخم) ، که این خود باعث بدتر شدن وعمیقتر شدن زخم فیشر خواهد شد .
روش های درمان شقاق مقعد( فیشر)
درمان شقاق با بوتاکس در عضله اسفنکتر داخلی مقعد که بطور کاملاً سرپائی انجام می گیرد، باعث رفع اسپاسم (اسپاسم اسفنکتر داخلی یا بعبارت دیگر ، تنگ شدن و انقباض شدید عضله و کانال مقعدی ، اصلی ترین عامل بهبود نیافتن فیشر یا همان شقاق میباشد زیرا این انقباض مقعدی باعث قطع خونرسانی به محل زخم شقاق میشود) و بهبود خونرسانی و ترمیم زخم فیشر بطور اساسی خواهد شد.
تاثیرو موفقیت درمانی این روش با اقدامات تکمیلی به 100درصد میرسد و این بهترین روش درمان شقاق سرپایی و غیر جراحی است که هیچگونه عوارض جراحی را ندارد.
در روش جراحی جهت رفع اسپاسم بخشی از عضله اسفنکتر داخلی مقعد بایستی بریده شود ( اسفنکتروتومی ) که همین مسئله خود باعث 30-10درصد عوارضی همچون بی اختیاری گاز و مایع مدفوع خواهد شد و تاثیر درمانی آن حداکثر 80 درصد است .
